Ewolucja

Warszawskie Muzeum Ewolucji w Pałacu Kultury i Nauki przy takim np. berlińskim Muzeum Historii Naturalnej wygląda jak ubogi krewny, ale nie znaczy to, że nie jest warte odwiedzenia. Polska paleontologia sroce spod ogona nie wypadła, w latach 60. XX w. odbyły się np. Polsko-Mongolskie Wyprawy Paleontologiczne na Pustynię Gobi, prawdziwe paleontologiczne Eldorado, z którego pochodzi wiele cennych znalezisk szkieletów dinozaurów, przywiezionych do Polski i wystawionych w PKiN po raz pierwszy w 1968 r. przez organizatorkę i kierowniczkę wypraw, prof. Zofię Kielan-Jaworowską. Eksponaty te (oraz wiele innych, m.in. pochodzących z polskiego cmentarzyska triasowych gadów i płazów w Krasiejowie koło Opola) można dzisiaj obejrzeć właśnie w tym muzeum.

Muzeum jest małe i ciasne, wielkie gady tłoczą się w nim z pochylonymi łbami pod niskimi sufitami, ale cieszy się sporą popularnością – dzisiaj wiła się do niego kolejka z zakrętasem żądnych wiedzy (i wrażeń estetycznych, jak ja) odwiedzających.

Zdjęcie przedstawia (czy raczej próbuje przedstawić) opistocelikaudię – przedstawiciela roślinożernych dinozaurów.

Przyjaciela wpuścić do muzeum paleontologicznego to jak dziecko zabrać do sklepu z zabawkami ;-). Żartuję oczywiście, Przyjaciel oblatany w temacie jak mało kto, sypie łacińskimi nazwami jak z rękawa i dobrze jest go mieć w takich miejscach pod ręką, przewodnik niepotrzebny.

…z ewolucyjnego punktu widzenia.