Chaszcze, zarośla, chwasty i krzaczory. Nieuprawiane, nieokiełznane. Wolne. Roślinni hipisi. Na pozór „nic tu nie ma”, ale wystarczy kucnąć, żeby zobaczyć, że życie tu aż kipi. Wszystko rośnie, kiełkuje, płoży się i rozgałęzia, wspina, czepia, zdobywa nowe terytoria. Kwitnie, przekwita, owocuje i rozsiewa nasiona. I znowu kiełkuje. Walczy o światło, o wodę, o miejsce. Kusi i wabi, odstrasza i atakuje, kłuje, parzy. A w tym gąszczu one – stwory przedziwne, latające, pełzające, skaczące i biegające. Żerują, walczą, kopulują, budują domy, składają jaja, polują i pożerają się nawzajem. Pracują w pocie czoła lub leniwie się przepoczwarzają.
Spacerniak 