Ząbkowska

Odkurzania bloga ciąg dalszy. Dzisiaj trochę powtórka z rozrywki, bo w tych rejonach już byłam przy różnych okazjach. Spacer był z Praską Ferajną, ale tym razem niezbyt udany. Temat wycieczki (Ząbkowska i Wytwórnia Wódek Koneser) okazał się tak atrakcyjny, że przyszło mnóstwo ludzi, pana przewodnika nie było słychać i co chwila tarasowaliśmy wąskie chodniki wywołując wściekłość lokalsów. Jeden „koneser” puścił nam soczystą wiązankę. W sumie nie dziwię się, nie byliśmy tam dzisiaj jedyną wycieczką, Ząbkowska staje się powoli skansenem dawnej Pragi. Ciekawe, czy za kilkadziesiąt lat ktoś będzie prowadzał wycieczki na stare prl-owskie osiedla, takie jak moje, i opowiadał, jak to tu drzewiej bywało, a ja będę puszczała im soczyste wiązanki, wymachując laską… (Chyba nie, bo na prl-owskich osiedlach miejsca jest mnóstwo, każdy się zmieści).

Trzymałam się ogona, starając się jak najmniej wchodzić komukolwiek w drogę i skupiłam się na tym, czego spacerując sama pewnie bym nie zobaczyła, czyli podwórkach i bramach.

Te wojenne figurki, z tego co mówił pan przewodnik przynajmniej, to było trochę „pod Twoją obronę się uciekamy”, a trochę znaczenie terenu, bo dzielnica przed wojną była zamieszkana w dużej mierze przez Żydów.

Ciekawe, bo nie jest to dobre rozwiązanie na nasz klimat (rosyjski tym bardziej).

Żołnierze AK zajęli go 1 sierpnia 1944 r.

I jeszcze ciekawostka dla zmotoryzowanych:

Stacja jak najbardziej działa, jej otwarcie, a właściwie reaktywowanie nastąpiło w 2018 r. w wyniku tzw. rebrandingu.